Roemeense taal en Verbazing

Leren van de taal

Vandaag ben ik weer een aantal stappen verder gekomen. Ten minste, een aantal stappen naar meer. Een belangrijk aspect wat ik merk, ten aanzien van het maken van contact en het in contact staan met de ander, is toch echt de taal. De Roemeense taal welteverstaan. Met handen en voeten kom ik een eind, maar de rek is er toch echt een keer uit. Met het communiceren in de muziek gaat het helemaal goed komen. Daar ben ik van overtuigd, maar daarbuiten wil ik meer. Zo zal ik o.a. de kinderen kleine opdrachten moeten geven en de mogelijkheid tot het voeren van een gesprek met de ouderen op het ouderdagcentrum is ook niet verkeerd. Al met al kan de het spreken van de Roemeense taal een bijdrage leveren aan de diepgang in het contact denkende aan wat ik met muziek wil bereiken.

Sam en Rodica hoefde niet lang na te denken over een persoon die mij les kan geven. Wel was het de vraag of de persoon in het land was en of zij nog steeds les zou willen geven. Na een aantal contactleggingen stonden Sam en ik dan voor het hek van de desbetreffende persoon. Eerst even een paar keer kloppen.......! Geen gehoor.........! Nog een keer...........! Geen gehoor..! Sam zei; ‘nu kunnen wij het erf op lopen, maar de kans dat een hond ons tegemoet komt is groot.

Even een weetje

Bijna elk huishouden in Moldavië, ik denk dat ik gerust het woord ‘bijna’ weg kan laten, heeft een hond. Wanneer ik in de nacht met mijn raam open in bed lig hoor ik dichtbij en vanuit de verste verte verschillend hondengeblaf. Dit bepaald het ‘geluidsbeeld’ in het dorp Tintareni. Misschien de vraag; ‘wat is de functie van een hond in Moldavië?’. De hond fungeert o.a. als deurbel en als waakhond. De honden zijn over het algemeen niet groot, maar hebben wel de ideale hoogte om een overheerlijke hap uit de kuiten nemen. Die beurt sla ik graag over!

En weer verder….

Sam liep even naar zijn bus en haalde een handzaam apparaat tevoorschijn. Zo, dit houdt de honden wel op afstand, zei Sam. Hij schoof het handzaam apparaat uit tot een grote stok en….. neeee, gekkigheid! Dit betreft een klein apparaat die voor een hond een onaangename hoge piep geeft. Hij heeft dit van een persoon gekregen die voor het goede doel van Nederland naar Tintareni is gefietst (3000km). Een ontzettend gave actie trouwens..! Ik heb de persoon in levende lijven mogen ontmoeten nadat hij de finishlijn doorkruist had. Wanneer honden hem tijdens zijn grote fietstocht passeerde gebruikte hij de pieper. Zo bleven de honden op afstand en zijn kuiten onaangetast!

Eenmaal op het erf liepen wij langs een prachtige haag van rode rozen en even verderop, al bukkend onder de trompetbloemen door, verscheen de ‘la casa’ (het huis). Na een aantal keer ‘bune ziua’ (goedendag) geroepen te hebben werden wij verwelkomt. Het betrof een vriendelijke gepensioneerde oudere vrouw die veertig jaar lerares Roemeens is geweest. Aanstaande ‘luni’ (maandag) heb ik om ‘la ora zece dimineata’ (10 uur in de ochtend) mijn eerste Roemeense les. Met veertig jaar ervaring ben ik volgens mij in goede handen..!! Het tempo wordt flink ingezet. De eerst volgende drie weken heb ik doordeweeks elke ochtend om tien uur één uur Roemeense les.

Verbazingwekkend

Tussen Sam en de lerares werd even gepraat over de prijs. Zij kwam met een bedrag en vroeg of het niet te veel was. Ik stemde al snel in en betaal nu 50 lei per uur. Dit betreft omgerekend twee euro vijftig per uur. Hierin vind ik het tonen van respect ontzettend belangrijk. In vergelijk met Nederland is dit uiteraard een ‘lachertje’ (om het onderwerp even aan te dikken), maar in Moldavië is het serieus geld. Nu kom ik op het volgende onderwerp wat ik graag met jullie wil delen. Het economisch systeem binnen Moldavië. Dit hoe het nu op mij overkomt. Na onze zoektocht van instrumenten, muziekwinkels, gitaren, trommels etc. in Chisineau (is trouwens ook een verhaal op zich, dat volgt later) hebben wij boodschappen gedaan. Ik denk dat je qua hoeveelheid moet denken aan weekboodschappen voor één persoon. Nadat de kassajuffrouw ‘uitgebliept’ was en een dusdanige hoeveelheid plastictasjes de producten omvouwde ging er 1331,53 lei (66,50 euro) over de toonbank. Het pensioen van een gemiddelde Moldaviër betreft +/- 700 lei (35 euro) per maand. Vergelijk nu de getallen eens met elkaar en overdenk.. denk….. en denk! Dit met mijn Roemeense lerares in je achterhoofd. Om er nog iets naast te noemen. Je wilt het wagenpark op het parkeerterrein ook niet zien. Het leek wel of wij in één keer bij het ‘elitevolk’ hoorde. Om even met een leuke term te komen ‘elitevolk’ (vreselijk), maar goed, ter verduidelijking. Volgens mij heb ik niet meer woorden nodig, of toch wel..?!

Eén woord misschien; ‘verbazingwekkend’..!


Om ‘la pozitiv’ af te sluiten een mooie selfie met ‘mijn’ waakhond..!