Stukje realiteit binnen Moldavië..!

Even een borrel..!

En dan loop ik drie uur in de middag over straat en hoor ik achter mij een doffe harde klap op de grond. Ik kijk achterom en zie een dronken man met blote voeten plat op de grond liggen voor de ingang van een huis. Een vrouw schreeuwt nog een aantal woorden richting de man. Een stuk realiteit binnen Moldavië. Waarbij ik moet vermelden dat dit niet mijn eerste ‘drankmisbruikactie’ betreft. Met regelmaat lopen mannen, tja vooral mannen, al waggelend op mij af. En dit niet in da avond- of nachturen, maar op klaarlichte dag. Maar ‘vrouw’ wees niet getreurd, want ook de vrouw doet rustig mee met een flinke borrel. Drankmisbruik is dan ook een groot probleem binnen Moldavië. Dit niet alleen voor de persoon zelf, maar ook voor zijn omgeving. Hierdoor ontstaat veel huiselijk geweld waardoor ook kinderen de dupe zijn van het ‘drankgeweld’.

Is het huiswerk al af..?

De kinderen die op de naschoolse opvang komen bevinden zich veelal in een situaties waar drankmisbruik plaats vindt. Vanuit deze problematiek is het project ‘Naschoolse Opvang’ ontstaan. Zo gaan deze week de scholen van start. Een basisschooldag begint om acht uur en eindigt rond de klok van twaalf. Dan zijn zij nog niet klaar. De kinderen krijgen veel huiswerk mee. En wanneer het kind zich in een situatie bevindt waarbij zijn vader drinkt en de moeder zorgdraagt voor het gehele huishouden, wie helpt je dan bij het huiswerk?! Het is hopen op een oudere broer of zus! Maar dan nog, als er binnenskamers veel ruzies plaats vinden waar vind je dan je concentratie om je huiswerk te doen? Er heerst bij ontzettend veel gezinnen onstabiliteit.

De stichting biedt vijftig kinderen een veilige en vertrouwde plek om hun huiswerk te doen. De middag begint met een goede maaltijd, want huiswerk doen met een lege, veelal hongerige, maag gaat niet samen op. Ook wordt, waar nodig, psychisch hulp verleent. En dat is eigenlijk elk kind! Hier hoop ik, samen met o.a. psycholoog Rodica en met de kinderen aan te werken doormiddel van muziek. Het moment van het startschot komt dichterbij. Mijn hoofd is dan ook steeds meer bezig met de te maken keuzes ten aanzien van de verschillende muzikale werkvormen etc. Ook mag ik deze week of volgende week een eigen muziekruimte inrichten! Ik kan uiteraard niet wachten..!

Wel of niet?!

Een ander aspect wat mij bezig houdt is de manier waarop ik samen met het team een keuze ga maken wie wel of niet in aanmerking komt voor Muziektherapie. Oftewel, het stellen van prioriteiten vanuit een selectieprogramma. Dit terwijl ik ervan overtuigd ben dat elk kind binnen het project een muziektherapiesessie kan gebruiken. Maar goed, ik kan mij niet in drieën delen. En wat dan te denken aan alle andere kinderen binnen Tintareni! Wanneer deze gedachtes bij mij de overhand krijgen denk ik o.a. aan de slogan van stichting ‘Hart voor Moldavië’; ‘Verander de wereld, doe het één voor één’. Maar het zorgt bij mij zo nu en dan absoluut voor een machteloos gevoel! Hier vertel ik meer over in mijn aanstaande nieuwsbrief. Die zal ik ter zijnde tijd posten op mijn blog!

Het studentenleven in Moldavië

Afgelopen weekend heb ik samen met Sam vier meiden, vanuit het project ‘The Shelter’, met al hun bagage naar Chisinau gebracht. Voor hen breekt een nieuw hoofdstuk aan in hun leven. Zij gaan namelijk het studentenleven verkennen. Vanuit de overheid hebben zij een kamer toegewezen waar zij doordeweeks verblijven. Nu heb ik menig studentenwoning in Nederland gezien en daar moet uiteraard ook het één en ander gedeeld worden, maar hier! Daarbij is er zoveel stuk, ontzettend! Het betroffen studentenflats van vier tot negen etages. Allereerste zit je met vier studenten op één kamertje. Met nadruk op ‘tje’, want er is ruimte voor vier bedden en een kast. Vervolgens vind je op één gang +/- twaalf kamers. Dat maakt achtenveertig studenten per etage. Op één etage bevinden zich vier wc’s in één ruimte, één keuken, één douche en het is hopen op een wasmachine. Binnen een studentenflat heerst een zekere discipline. Zo heeft elke flat een wacht. Bijv. Wij moesten twee keer heen en weer lopen om spullen te brengen. De sleutel van de studentenkamer blijft absoluut binnenshuis! Je komt dan ook zeker niet zomaar een studentenflat in. Daarbij moet elke student voor negen uur binnen zijn en om elf uur moet het licht uit. Daar moet je in Nederland mee aankomen! Hierin komt dus mijn ‘Nederlands Vrij Gedachtegoed’ naar boven.

Op weg naar het startschot van het muziekproject..!

Deze week zal ik vooral aandacht besteden aan de daadwerkelijke start van het muziekproject. In mijn hoofd bevinden zich genoeg ideeën, maar deze wil ik ook delen en overbrengen naar het team. Ik ben dan ook vooral bezig op wat voor manier ik duidelijk ga maken wat Muziektherapie generaliserend inhoudt. Bij de kinderen ben ik ervan overtuigd dat het een kwestie is van doen! Het team zal, naar mijn verwachting, meer vragen om uitleg denkende aan de essentie en intenties van wat ik met muziek wil bereiken. Dit vind ik dan ook best spannend en een uitdaging..!

Op naar en goede week, la revedere,
Tony