Mijn eerste taallessen zitten erop..!

Op weg naar…!

Afgelopen maandagochtend ging ik op weg naar mijn eerste Roemeense les. Dit met onder mijn arm de in Nederland gekochte Roemeense cursusboek. Eenmaal aangekomen bij haar tuinhek, langs de prachtige rozenhaag, afrikaantjes en onder de trompetbloemen door passeerde ik opnieuw haar huis. Eenmaal voor haar deur riep ik een aantal keer ‘buna diminatza’ (goede morgen) en het gordijn, hangend voor de deur, werd opzij geschoven door mijn lerares Emilia. Ik liep een donker halletje en de evenals zo donkere woonkamer door en vervolgens haar lichte keuken in. Daar zat ik dan, aan haar keukentafel. Ik liet mijn boek zien, zij haar boek en de les was begonnen..!

Terug naar de basis(school)

De les begon met het alfabet. Alleen dat is al een behoorlijk verschil met het Nederlands of Engels alfabet. Het begint al met de letter ‘a’. Er zijn namelijk drie verschillende letters 'a'. Ook zijn er o.a. twee soorten t’s, twee soorten i’s en twee soorten s’en. Dat weten is prima, maar het uitspreken vind ik een behoorlijke uitdaging. Dan merk ik hoe geïntegreerd de Nederlandse taal in mijn hoofd zit. Dat merk ik vooral met het verschil van uitspraak denkende aan de lettergroepen. Bijvoorbeeld met het Roemeense woord ‘Lauda’ (lof). Wanneer je als Nederlander dit woord (op)leest spreek je toch direct de ‘au’ van pijn uit?! Dat is het dus zeker niet. Je spreekt het woord uit als ‘la-oeda’. De ‘u’ is ‘oe’. En wanneer ik dit fout uitspreek krijg ik dat ook zeker te horen! Ik voel mij weer terug in klas vier van de basisschool (zie foto’s leerboek). En dat vind ik prima, ik moet immers beginnen bij de basis!

Een uitdaging..!

Een ander fenomeen wat bij mij, maar ook voor haar, zorgde voor een uitdaging is dat Emilia geen woord Engels of Nederlands spreekt en begrijpt. Tegelijkertijd helpt dit ontzettend mee aan mijn Roemeense taalontwikkeling. Ik 'moet' wel Roemeens spreken. Uiteraard zorgt het zo nu en dan ook voor innerlijke frustratie, wat Emilia absoluut opmerkt. Zo kreeg ik de opdracht om voor het leren van de uitspraak korte verhaaltjes te lezen. Tussendoor liep Emilia door haar huis om allerlei voorwerpen te pakken om de definities van de woorden aan mij duidelijk te maken. Wij konden uiteindelijk nog net aan de keukentafel zitten, of beter gezegd, in de keuken zitten..! Er werden bollen wol, pennen, potloden, aquarium, vissen, tafels, stoelen en auto’s gepakt..! Nee, gekkigheid. Maar voordat dit werkelijk plaats zou vinden werd al snel het idee geopperd om een Nederlands-Roemeens woordenboek aan te schaffen/regelen. Voordat die boodschap begrepen werd waren wij ook weer enkele minuten verder. Vandaag had ik het woordenboek mee en dat hielp ontzettend tijdens de onderlinge communicatie. Ook vertaal ik voorafgaand aan de lessen de verhaaltjes (zie foto’s).

Documenten vertaald..!

Afgelopen maandag heb ik samen met Sam mijn vertaalde documenten opgehaald. Wij gingen weer op weg naar het hotel/kantoor ‘Cosmos’. De 'Sovjetstijl' spat er vanaf (zie foto). Eenmaal op de vierde verdieping, staand voor de deur van het vertaalbureau, troffen wij een briefje op de deur; ’over een half uur zijn wij weer terug’. Maar ja, wanneer is dat half uur ingegaan?!’. Na een lekker bakje Cappuccino konden wij de documenten ophalen. Er ging 910 lei (45 euro) over het bureau. In Nederland heb ik een offerte opgevraagd voor het vertalen van mijn documenten en voor 45 euro beginnen zij nog niet eens met vertalen! Het is dus een goede keus geweest om het hier te doen..! Met dank aan de tip van Sam en Rodica..! De verzegeling van het document vind ik ook bijzonder en fotowaardig!

Of toch weer Hovenier?

Gisteren heb ik mijn oude vak weer opgepakt. Sam had nog een aantal noten- en perzikbomen staan die weg moesten. De wortels vernielde de omheining en de afvoerput. Sam liet mij even de afvoerput van binnen bekijken, nou, daar wil je echt niet invallen. Dan is het gewoon direct einde verhaal! De buis is zo smal dat je er wel in kan vallen, maar zwembewegingen maken is een illusie. Maar het was heerlijk om weer even een kettingzaag in mijn handen te hebben en lekker fysiek bezig te zijn. Ik had gezworen nooit zonder zaagbroek te zagen, maar dat had ik beter niet kunnen doen. Ik heb alle ‘zaagwetten’ verbroken, op mijn ‘veiligheidsbril’ na. Tja, ik moet wel een beetje de Moldavische cultuur tegemoet komen..! De dag was ook perfect. Het was namelijk bewolkt en 25 graden. Heeeerlijk!

Het betaal-/ophaalsysteem..!

Sam was ondertussen druk bezig met een nieuw project, namelijk project ‘konijnenhokken’. En daar is een lading hout voor nodig (zie foto). Dit was ook een mooie ervaring..! De systematiek binnen het bedrijf; ‘eerst ga je naar binnen, je bestelt hout, je krijgt een bonnetje, met dat bonnetje ga je naar buiten, daar wordt in een apart hokje de prijs bepaald, dan ga je weer naar binnen met het bonnetje, een trap omhoog om te betalen en vervolgens ga je weer met het bonnetje naar buiten om het hout op te halen bij de twee verschillende depots. Het bonnetje is heilig..! En uiteraard moet je goed in de gaten houden dat niemand je voorgaat, want anders mag je wel een middag aan tijd reserveren..!

Dank..!

Ondertussen heb ik van meerdere personen een reactie gekregen op ideeën voor het maken of verzamelen van muziekinstrumenten. Ontzettend bedankt voor het meedenken..! Binnenkort ga ik weer verder met mijn zoektocht. Via het internet hebben wij meerdere ‘magazin de muzica’ gevonden binnen Chisineau. Op hoop van zegen..!

Staan in de kerk..!

Iedereen in het dorp Tintareni weet nu dat een nieuwe westerling het dorp betreden heeft en er voor enige tijd blijft. Zo zat ik afgelopen zondag naast Sam in de kerk en de voorganger deed een mededeling. Sam zei; ‘dit gaat over de jarige in juli’. Die mogen gaan staan! Tja, daar hoor ik ook bij en ik ging staan. Er waren nog twee andere jarige in de maand juli, dus ik viel wel op. Een aantal mensen uit de gemeente kennen mij al een tijdje en riepen mijn naam tegen de voorganger. De voorganger had namelijk geen idee wie 'Tony' was. Dus ik heb ook nog aandachtig gezwaaid. Vervolgens werd er voor de anderen en Frate Tony (broeder Tony) gebeden en de gemeente zong een lied. Ook al was dit mijn derde kerkbezoek. Dit was toch wel de ultieme en warme introductie..!

Al met al, op naar de volgende avonturen..!