Opzoek naar Muziek..!

‘Tobe’..!

Afgelopen week ben ik flink aan het speuren geweest op het internet opzoek naar een muziekwinkel in Chisineau. Met een hoofdletter ‘C’ want het is ‘the Capital City’ van Moldova. Daar moeten zich toch wel een paar gerenommeerde ‘magazin de muzica’ (muziekwinkels) bevinden zou je zeggen. Uiteindelijk vond ik al surfend op het internet twee muziekwinkels. Maar dan mijn wensenlijst. De lijst bestaat uit zes Afrikaanse trommels, welke de naam Djembé dragen, en klankstaven. Om mijn zoektermen op google te versterken was ik op zoek naar het Roemeens woord voor ‘drumstel’ of ‘trommel’. Het Roemeense woord is ‘tobe’. Daar had ik nooit achter gekomen. Het woord ‘tobe’ en ‘drumstel’ scheelt toch wel een paar letters. Ik wel hoor, zei Sam, je hebt wastobbe, oftewel wastrommel en dan kom je al snel op trommels/drumstel. Ooooh ja, natuurlijk..!

Magazin de muzica nummer ‘uno’

Nu was het Roemeense woord ‘tobe’ gevonden, maar ben ik dan opzoek naar een Afrikaanse Tobe..?! Al met al besloten wij ‘in real’ opzoek te gaan naar de magazin de muzica. Eerst samen met Sam de adressen gecheckt en vervolgens gingen wij op weg naar Chisineau. De straat wist Sam feilloos te vinden, maar nu het huisnummer nog. Dat bleek allemaal wat verder uit elkaar te liggen. Na eerst een stuk gelopen en vervolgens weer de bus gepakt te hebben vonden wij magazin de muzica nummer ‘uno’ genaamd ‘Gramofon’ (zie foto’s). Het was één kleine vierkante ruimte. Mijn ogen begonnen de ruimte direct te scannen en ontdekte een aantal keyboards, elektrische gitaren, semi-akoestische gitaren, Spaanse gitaren, pedalen voor Gitaren, drumstokken (mijn hoop groeide) en één trommel..! Hmmm, misschien is er meer of kan er iets besteld worden? Sam stelde de vraag waarop mijn hoop op deze winkel direct instortte. Wij kunnen niks voor u betekenen, maar er is wel een zaak verderop. En de hoop was er weer..! Deze muziekwinkel had Rodica, de vrouw van Sam, ook al aanbevolen. Die was dus snel gevonden.

Magazin de muzica nummer ‘doi’

Eenmaal bij de magazin de muzica nummer ‘doi’ groeide mijn hoop al maar meer. Bovenaan de zaak stond geschreven ‘Pro Arte’. Dat klinkt goed, dacht ik bij mijzelf. Eénmaal bij de deur kwamen wij er al snel achter dat die op slot zat. Een meneer kwam aan de deur met de mededeling; 'nog twee minuten, wij zijn namelijk koffie aan het drinken'. Je wilt wat verkopen of je wilt niet wat verkopen, dacht mijn Nederlands georiënteerde brein. Eenmaal binnen kwamen de muziekinstrumenten op mij af. Niet alleen de hoeveelheid, maar ik moest mij er ook, voor mijn gevoel, tussendoor wurmen. Op de vraag of er een ‘tobe’ aanwezig was volgde direct een nee. Wel schoof de verkoper een catalogus onder mijn neus waarin hij een nieuwe drumstel kon laten zien. Ook kwamen er twee foto’s tevoorschijn van een tweedehands ‘tobe’. Nieuw moest er 13.000 lei (€ 650) over de toonbank en tweede hands 9.000 lei (€450).

Nieuwsgierig

Nu ben ik niet opzoek naar een drumstel, maar ik was wel nieuwsgierig naar de prijs-kwaliteit verhouding denkende aan de instrumenten die ik wel wil kopen. Ik heb wat prijzen kunnen vergelijken en in Nederland kost een instrument ongeveer 30% meer. Dat is wat ik vanaf de foto’s kon zien het drumstel absoluut niet waard. Dat zegt, mijn ins ziens, wel iets over het aanbod, afname en de concurrentie. Daarbij ga ik, om even terug te komen op mijn verhaal vanuit mijn vorige blog, geen achttien maanden pensioen betalen voor een drumstel. Mijn wensenlijst blijft voorlopig even zoals die is. Sam heeft connecties met een muziekschool in Ananii Noi en die hebben toch ook instrumenten nodig. Die school gaat per één september open, dus ik moet nog even wachten voordat ik mijn vraag kan deponeren bij een muziekdocent.

Tot slot..!

Het opzoek zijn naar muziekinstrumenten geeft mij stof tot nadenken. Ik bedoel. Het betreft geen ‘dorpje’ waar ik opzoek ben naar een muziekwinkel, maar de hoofdstad van het land Moldavië. Er ontstonden bij mij een aantal vragen; ‘Hoe kan het dat hier niet meerdere en grotere muziekwinkels zijn met o.a. een groter assortiment?’, ‘leeft het zelf muziek maken in het land?’, ‘is er überhaupt ruimte voor kunst en cultuur?’, ‘zijn hier toegankelijke fondsen of faciliteiten voor?’, ‘wordt dit breed gedragen door het volk?’, ‘is daar onder de mensen aandacht voor?’ en ‘stimuleert men elkaar daarin?’ (dan doel ik op elkaar zijn talenten). Al met al; ‘is er ruimte voor vrije (muzikale) expressie?’. Een belangrijke vraag voor het geen ik wil gaan doen binnen het Muziekproject. Om een voorbeeld te geven vanuit de Nederlandse context. Op Facebook komen mij, vanuit mijn woonplaats Baarn, prachtige en vrolijke foto’s tegemoet met daarop de kunstzinnige uiting ‘the hanging umbrella’s’ (zie foto’s). Zou daar in Moldavië ruimte voor zijn?


Ik heb genoeg om over na te denken..! En het vinden van de muziekinstrumenten wordt nog wel even ‘tobbe’..!!


Ik ga nu aan mijn gekregen vers gebakken koekjes beginnen. Deze kwam Natasja vanmorgen brengen. Zij zit in het project begeleidt wonen van stichting ‘Bethania’. Multumesc (dankjewel) Natasja..!